Hond van de maand juli is Sanji!
DE SPEEDY GONZALES VAN LEIDSCHE RIJN
Zzzoef, daar gaat ze. Sanji rent even snel als de wind, vliegensvlug, met een opstuivende stofwolk achter zich aan. En zzzoef, daar komt ze weer terug. Breed grijnzend door de stok tussen haar kiezen. Een prachtding, bruingrijs, van een halve meter breed, zonder enige vertakkingen (de stok dan hè, niet de hond). Sanji is een Bordercollie met energie voor tien. Een lieverd met prachtige bruine ogen. Onze Speedy Gonzales –ofwel Sanji- is hond van de maand.
De gouden tak
Kareltje en Olle azen watertandend op Sanji’s stok. Sanji loopt een tijdje parmantig rond met haar gevonden schat. Ze probeert het duo zigzaggend te vermijden, maar haar concurrentie wordt haar te veel en ze laat de tak beduusd achter. Kareltje zet z’n tanden erin, snauwend en snurkend, maar hij houdt het na een halve minuut wel weer voor gezien. Hij laat het ding achteloos liggen. Sanji pakt haar kans, maar Olle is haar voor. Ze huppelt een tijdje nerveus om haar dieven heen, maar ze zal het toch met een andere stok moeten doen… of toch niet… Op een onbewaakt moment weet Sanji de stok voor zich terug te winnen. Trots laat ze het ons zien. “Kijk uitlaatmama’s, ik heb een mooie stok!” “Wat een mooie stok heb jij Sanji!” “Ja, dat zei ik!
Sanji’s vleugels
Het is dat Sanji wil dat wij als uitlaatmedewerkers de stok van haar aanpakken en dat ze graag van ons hoort hoe mooi haar vondst is. Anders zou geen Karel of Olle de stok ooit kunnen snaaien. Sanji kan zo snel rennen, dat het soms lijkt alsof ze vleugels krijgt. Woesj, heen en weer, op en neer. Springend over een boomstam, razend door de plas, scherend langs de beukenberken die op hun stammetjes staan na te trillen. Een zwart-witte wervelwind die leeft voor de stok. Al geeft een balletje haar ook springveren. Gelukkig luistert Sanji uitstekend, anders was ze nu per ongeluk al naar Timboektoe gesprint.
De dubbelvouwgroet
En zullen we u nu eens iets geks vertellen? Als we Sanji ophalen, gaan plots in de gehele omgeving de lampen aan. Woont u in Leidsche Rijn en ging plots uw kamerlamp aan? Dan was Sanji in de buurt. Ze is zoals gezegd nogal energiek. Het blijft trouwens leuk om Sanji op te halen. Naast al het licht dat ze ons brengt, heeft ze er altijd zin in. Ze groet je op een hele eigen manier, met de zogeheten dubbelvouwgroet. Ze brengt haar kop naar haar achterwerk, maar blijft je met opengesperde ogen aankijken. Ze kwispelt dan heel ‘joepie’-achtig: ‘Joepie! We gaan rennen!’ ‘Joepie, we gaan stokken zoeken!’ ‘Joepie! We gaan zwemmen!’ We denken dat Sanji het woord ‘joepie’ heeft uitgevonden, of in elk geval het woord ‘energie’. Vooral als ze zich een stok of bal heeft toegeëigend. Of als je haar wilt laten zitten voor de foto. Dan zit ze welgeteld een splitseconde stil, want ‘ja ik zit, o nee wacht daar ligt mijn stok’ of ‘ja ik zit, o nee wacht daar staat hond X’.
Maar hee! Dat mooie Sanji-kiekje is ons toch mooi wel gelukt nietwaar?
_______________________
Geschreven door Marlijn de Jager. Naast schrijfster (De Jager Schrijft) ook hondenuitlater bij PETcomfort.
