Hond van de maand augustus is Tommy!

RENNEN IS EEN VAK

Tommy gaat sinds juni mee met de uitlaatservice van PETcomfort. Hij heeft een vreselijk lieve kop. In de bus leek hij in eerste instantie de ‘kalmheid zelve’, maar eenmaal in het Gagelbos… 

Kalme kop

Hij ging voor het eerst met ons mee. Omdat we elkaar nog een beetje moesten leren kennen, mocht Tommy voorin de bus zitten. Hij had zich stilletjes bij het raam genesteld en keek me af en toe zijdelings aan. Ik praatte tegen hem en probeerde z’n aandacht te trekken. Hij observeerde me in alle rust en draaide z’n kop weer langzaam naar het raam. Hij staarde naar de auto’s die voor ons reden en bekeek voetgangers van top tot teen. Nog altijd tegen de deur aangeplakt.

Stiekem dichterbij

De helft van de honden zat inmiddels in de bus. Het was druk op de weg en ik vloekte, omdat een bellende fietser zich gedachteloos voor m’n bus wierp. Gelukkig zag ik hem op tijd. “Oeps”, dacht ik, “straks denkt Tommy dat ik boos op hém ben.” Ik wilde Tommy net vertellen dat ik niet om hem vloekte, toen ik plots zag dat hij een stuk dichterbij was gaan zitten. Weer keek hij me aan met die zijdelingse blik, met zijn trouwe, melancholische hondenogen. Hij leek me schouderophalend te vertellen dat hij zich niet had bewogen. “Nee hoor, hier zit ik al de hele tijd.”

Schouder aan schouder

Ik hoefde nog maar twee honden op te halen. De honden hadden er zin in. Ik hoorde het ritmische kloppen van kwispelende staarten tegen de schotten en voelde plots een warm lijf tegen me aanvlijen. Ik keek opzij en zag zijn bruine ogen onscherp. Zo dichtbij zat hij. Goh! Wat een lieverd en wat een rustig beest!

Rennen, rennen, rennen

Rustig? Ho maar. Niets blijkt minder waar. In het Gagelbos toont Tommy zijn ware aard. Hij houdt van rennen, rennen, rennen. Hij blijft wel in de buurt, maar rent van hot naar her. Door het hoge gras, door diepe plassen, door het kreupelhout, om de andere honden heen. Eén, twee, drie rondjes. Met een contente blik, lachend bijna. De andere actievelingen rennen gelukzalig met hem mee. Ze storten als omvallende dominostenen tegen elkaar aan, als Tommy plotseling stilstaat: een konijnenhol, dat vraagt om nader onderzoek. Tommy blijkt een gangmaker, want voor ik het weet graaft een vijftal honden het konijnenhol uit. “Lopen jongens, let’s go!” En ze zetten het weer op een hollen.

Zzzzz

Het ijs is gebroken. Op de terugweg hangt Tommy nonchalant tegen mij aan, met z’n kop op mijn schouder. Zacht snurkend, Tommy rent verder in dromenland.

 _____________
Met dank aan Marlijn de Jager, naast schrijfster (De Jager Schrijft) ook hondenuitlaatster bij PETcomfort.