Wormen

Lintwormen

De lintworm is een platte, witte worm die bestaat uit een kop met daarachter een ketting van allemaal segmentjes.  Een lintworm kan wel een paar meter lang worden en leeft in de dunne darm van de hond/kat, de kop zit vast in de darmwand  . De segmentjes zitten vol met eieren en als deze rijp zijn laten ze los verplaatsen ze zich richting anus. Daar veroorzaken ze jeuk, een hond gaat daardoor vaak sleetje rijden of knagen aan zijn achterste. Ingedroogde segmentjes rond de anus zien er uit als rijstkorrels en kunnen ook gevonden worden in de ligplaats van de hond/kat.

Via de opname van vlooien, kleine knaagdieren en rauw vlees kan uw hond of kat besmet worden met larven van de lintworm. De larven onstaan in deze zogenaamde tussengastheren nadat zij lintwormeieren hebben opgenomen. Als een hond of kat de tussengastheer opneemt worden ze besmet.

Besmetting van de mens komt zelden voor en geeft geen klachten. Om besmet te raken moet een besmette vlooienlarve opgenomen worden.

Vossenlintworm

De eitjes van deze lintworm worden uitgescheiden in de ontlasting van de vos. Een hond kan ook besmet raken met de vossenlintworm door  direct contact met ontlasting van een vos of door het eten van een knaagdier dat met vossenontlasting in contact is geweest.

De hond zelf heeft geen last van de besmetting maar scheidt wel de eitjes uit en deze zijn gevaarlijk voor de mens. De mens kan overigens ook besmet worden door contact met besmette aarde en het eten van zelf geplukte bosvruchten of paddestoelen. Eitjes van de vossenlintworm ontwikkelen zich in de mens tot blaaswormen. Deze blaaswormen maken een trektocht door het lichaam en veroorzaken ziektes van de longen, de lever, de hersenen en de botten. Het kan jaren duren voor dat symptomen als misselijkheid, braken, geelzucht, pijn ter hoogte van de lever, benauwdheid en hoesten optreden.

Spoelwormen

De spoelworm is een ronde worm van een paar cm tot wel 18 cm lang die leeft in de dunne darm van de hond/kat. De eitjes van de spoelworm worden met de ontlasting uitgescheiden. Na een paar weken ontstaan er larven in de eitjes en vanaf dat moment kunnen ze weer andere dieren, of mensen, besmetten. Deze eitjes kunnen in de grond wel tot een jaar lang blijven leven en dus ook een jaar lang besmettelijk blijven. Als ze vervolgens worden opgenomen komen de larven via de darmen in de bloedbaan. Vanuit de bloedbaan komen ze in longen en luchtpijp terecht. Via opgehoest slijm belanden ze dan uiteindelijk weer in de mond en na doorslikken opnieuw in de darmen, waar ze uitgroeien tot volwassen wormen.

Bij volwassen honden/katten die al weerstand hebben opgebouwd, blijven de larven vaak in een ruststadium ergens steken. Zodra een teefje drachtig is, reizen de larven naar de baarmoeder en de melkklieren. Zo worden in de baarmoeder via het bloed en na de geboorte via de moedermelk de pups besmet. Daardoor heeft vrijwel elke pup en kitten last van spoelwormen.

Honden en katten kunnen ook besmet worden door het eten van besmette muizen of vogels, door het opnemen van eieren met larven van de grond, via rollen of snuffelen in het gras of aan hun poten/vacht likken.

Spoelwormbesmetting bij de mens

De mens kan via (in)direct contact met de ontlasting van een hond besmet raken met de hondenspoelworm. Meestal zijn er geen klachten, maar als de larven in lever en longen terecht komen veroorzaken zij misselijkheid, buikpijn en hoesten. Ook spier-en gewrichtspijn, overgeven en huiduitslag komen voor en als de larven naar een oog trekken ontstaat een ernstige storing van het gezichtsvermogen. In uitzonderingsgevallen kunnen larven in de hersenen terechtkomen en epilepsie veroorzaken. Een infectie met spoelwormen lijkt bovendien allergische astma te verergeren.

Haak- en zweepwormen

Haakwormen

Soms wordt in Nederland een bepaald type haakworm aangetroffen bij honden maar haakwormen komen voornamelijk voor in Zuid-Europa. Haakwormen leven in de dunne darm en gebruiken het bloed van de hond als voedsel. Daardoor kunnen beschadigingen van de darmwand met bloederige diarree en bloedarmoede ontstaan. Andere symptomen zijn conditieverlies en langzame groei.

Besmetting loopt meestal via vossen die de eieren van de haakworm uitscheiden. Deze ontwikkelen zich tot larven in vochtige aarde en komen via inslikken, of bij pups ook wel via het drinken van moedermelk, in de darmen. Daarna komen ze in de bloedbaan terecht en reizen naar de longen waar worden ze opgehoest en weer ingeslikt. Vervolgens groeien ze in de darmen uit tot wormen die zich vasthaken aan de darmwand.

Zweepwormen

De volwassen exemplaren van deze worm leven in de blinde darm van de hond waar ze de darmwand beschadigen en bloederige diarree en bloedarmoede veroorzaken. Zij komen hier terecht nadat besmetteljke eieren uit de omgeving zijn opgenomen, deze eieren ontwikkelen zich in de darmen tot larven en vervolgens tot volwassen wormen.

Grote hartworm

De grote hartworm (Dirofilaria immitis) komt alleen daar voor waar hartwormmuggen leven die deze ziekte overbrengen: landen in Zuid Europa. Honden en katten raken besmet met hartwormlarfjes als ze gestoken worden door geïnfecteerde muggen. De hartwormlarven maken een trektocht naar de longslagaders en het hart en groeien daar uit tot volwassen wormen van meer dan 20 cm! Er kunnen soms wel tientallen wormen aanwezig zijn, die bovendien jarenlang in leven blijven. Deze volwassen hartwormen zullen larfjes gaan produceren, die in het bloed circuleren. Wanneer een mug bloed opzuigt van een besmet dier worden tevens larfjes opgenomen waardoor de mug de infectie weer door kan geven. De symptomen treden pas maanden na infectie op: hartritmestoornissen, koorts, benauwdheid en hoesten, gewichtsverlies.

Een anitparasitaire behandeling van een hond of kat met hartwormziekte is mogelijk maar is langdurig, erg duur en bovendien niet zonder gevaar. Bij het doden van de volwassen wormen kan het namelijk voorkomen dat deze dode wormen de bloedvaten verstoppen. Preventie is hier dus erg belangrijk als u met uw huisdier op vakantie gaat naar één van de landen waar de hartwormmug voorkomt.

Kleine hartworm

De kleine hartworm (Angiostrongylus vasorum), ook wel Franse hartworm genoemd, wordt sinds 2007 ook af en toe in Nederlandse honden gevonden die niet in het buitenland geweest zijn. De hond wordt besmet door het eten van slakken en kikkers die met de larven van deze worm zijn besmet of door het eten van iets waar een slak op heeft gepoept. Via de darm komen de larven in de bloedbaan terecht en ontwikkelen zich hier tot volwassen wormen. Deze komen weer terecht in het hart en de longslagader. De eieren die ze leggen lopen vast in de longen, komen daar uit, worden opgehoest en weer ingeslikt en daarna uitgescheiden in de ontlasting van de hond. Symptomen kunnen pas maanden later te zien zijn: slechte conditie, slechte eetlust, slecht groeien, eventueel hoesten en braken en ophoping van vocht.